نماز
نمازهای مستحبینماز جعفر طیار
نماز جعفر طیار به صورتِ دو نماز دو رکعتی با دو تشهد و سلام مستقل به ترتیب ذیل خوانده می‌شود.
در رکعت اوّل پس از سوره «حمد»، سوره «زِلزال»
در رکعت دوّم بعد از سوره «حمد»، سوره «وَالْعادِیات»
در رکعت سوم پس از سوره «حمد»، سوره «إِذٰا جٰاءَ نَصْرُ اللّٰهِ»
در رکعت چهارم بعد از سوره «حمد» «یک بار» سوره «قُلْ هُوَ اللّٰهُ أَحَدٌ» خوانده می شود.
در هر رکعت پس از تمام شدن سوره «حمد» و سوره های ذکر شده، «پانزده مرتبه» گفته می شود:
سُبْحانَ اللّٰهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَلا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ، وَاللّٰهُ أَکْبَرُ.
سبحان اللّه، والحمد للّه، ولا إله إلا اللّه، واللّه أکبر.
در رکوع نیز همین تسبیحات «ده مرتبه» و پس از برخاستن از رکوع «ده مرتبه» و در سجده اوّل «ده مرتبه» و پس از سر برداشتن از سجده «ده مرتبه» و در سجده دوم «ده مرتبه» و پس از سجده، پیش از برخاستن برای انجام رکعت دوم «ده مرتبه» خوانده می شود.
این ترتیب در هر رکعت باید به همین شکل رعایت شود تا مجموع تسبیحات به «سیصد مرتبه» برسد.
ذکر و دعای بعد نماز جعفر طیار
شیخ کلینی از ابو سعید مدائنی روایت کرده است امام صادق(ع) به من فرمود:
آیا نمی خواهی ذکری را به تو تعلیم دهم که آن را در نماز جعفر بخوانی؟ گفتم:آری می خواهم.
فرمود:هنگامی که در رکعت چهارم به آخرین سجده نماز رسیدی و از تسبیحات فارغ شدی بگو:
سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَالْوَقارَ، سُبْحانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَتَکَرَّمَ بِهِ،
سُبْحانَ مَنْ لَایَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلّا لَهُ، سُبْحانَ مَنْ أَحْصیٰ کُلَّ شَیْءٍ عِلْمُهُ،
سُبْحانَ ذِی الْمَنِّ وَالنِّعَمِ، سُبْحانَ ذِی الْقُدْرَةِ وَالْکَرَمِ،
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَمُنْتَهَی الرَّحْمَةِ مِنْ کِتابِکَ،
وَاسْمِکَ الْأَعْظَمِ وَکَلِماتِکَ التَّامَّةِ الَّتِی تَمَّتْ صِدْقاً وَعَدْلاً،
صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیْتِهِ، وَافْعَلْ بِی کَذا وَکَذا.
سبحان من لبس العز والوقار، سبحان من تعطف بالمجد وتکرم به،
سبحان من لاینبغی التسبیح إلا له، سبحان من أحصی کل شیء علمه،
سبحان ذی المن والنعم، سبحان ذی القدرة والکرم،
اللّهم إنی أسألک بمعاقد العز من عرشک، ومنتهی الرحمة من کتابک،
واسمک الأعظم وکلماتک التامة التی تمت صدقا وعدلا،
صل علی محمد وأهل بیته، وافعل بی کذا وکذا.
و بجای کلمه «کذا و کذا» حاجات خود را از خدا درخواست کند. (کلینی، الکافی، ج3، ص467)
شیخ طوسی و سید ابن طاووس از مفضل بن عمر روایت کرده‌اند که گفت: روزی امام صادق(علیه‌السلام) را دیدم که نماز جعفر خواندند و پس از نماز دست‌ها را بلند کردند و این دعا را خواندند:
«یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ...» تا نفس قطع شود،
«یا رَبّاهُ یا رَبّاهُ یا رَبّاهُ...» تا نفس قطع شود،
«رَبِّ رَبِّ رَبِّ...» تا نفس قطع شود،
«یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ...» تا نفس قطع شود،
«یا حَیُّ یا حَیُّ یا حَیُّ...» تا نفس قطع شود،
«یا رَحیمُ یا رَحیمُ یا رَحیمُ...» تا نفس قطع شود،
«یا رَحمانُ یا رَحمانُ یا رَحمانُ...» هفت مرتبه،
«یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ» هفت مرتبه.
«یا رب یا رب یا رب...» تا نفس قطع شود،
«یا رباه یا رباه یا رباه...» تا نفس قطع شود،
«رب رب رب...» تا نفس قطع شود،
«یا اللّه یا اللّه یا اللّه...» تا نفس قطع شود،
«یا حی یا حی یا حی...» تا نفس قطع شود،
«یا رحیم یا رحیم یا رحیم...» تا نفس قطع شود،
«یا رحمان یا رحمان یا رحمان...» هفت مرتبه،
«یا ارحم الراحمین» هفت مرتبه.
سپس این دعا را خواندند:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِكَ، وَأَنْطِقُ بِالثَّناءِ عَلَيْكَ، وَاُمَجِّدُكَ وَلَا غَايَةَ لِمَدْحِكَ، وَأُثْنِى عَلَيْكَ وَمَنْ يَبْلُغُ غايَةَ ثَنَائِكَ وَأَمَدَ مَجْدِكَ، وَأَنَّىٰ لِخَلِيقَتِكَ كُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِكَ، وَأَىَّ زَمَنٍ لَمْ تَكُنْ مَمْدُوحاً بِفَضْلِكَ، مَوْصُوفاً بِمَجْدِكَ، عَوَّاداً عَلَى الْمُذْنِبِينَ بِحِلْمِكَ، تَخَلَّفَ سُكَّانُ أَرْضِكَ عَنْ طَاعَتِكَ، فَكُنْتَ عَلَيْهِمْ عَطُوفاً بِجُودِكَ، جَوَاداً بِفَضْلِكَ، عَوَّاداً بِكَرَمِكَ، يَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرامِ.
اللّهم إنى أفتتح القول بحمدك، وأنطق بالثناء عليك، وامجدك ولا غاية لمدحك، وأثنى عليك ومن يبلغ غاية ثنائك وأمد مجدك، وأنى لخليقتك كنه معرفة مجدك، وأى زمن لم تكن ممدوحا بفضلك، موصوفا بمجدك، عوادا على المذنبين بحلمك، تخلف سكان أرضك عن طاعتك، فكنت عليهم عطوفا بجودك، جوادا بفضلك، عوادا بكرمك، يا لاإله إلا أنت المنان ذو الجلال والإكرام.
پس حضرت فرمود: ای مفضّل هرگاه تو را حاجت ضروری پیش آید نماز جعفر را بخوان و این دعا را قرائت کن و حاجتت را از خداوند بخواه که به خواست خدا برآورده می‌شود.
نویسنده گوید: شیخ طوسی برای برآورده شدن حاجت از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: روزهای چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بدار و چون روز پنجشنبه به آخر رسد به ده مسکین، هر مسکینی یک مُدّ [به مقدار تقریبی 10 سیر] طعام صدقه بده؛ و در آغاز روز جمعه غسل کن و به محراب برو و نماز جناب جعفر را بخوان، آنگاه زانوها را برهنه ساز و بر زمین بگذار و بگو:
يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ، وَسَتَرَ الْقَبِيحَ، يَا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ، وَلَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ، يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ، يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ، يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَىٰ، وَمُنْتَهَىٰ كُلِّ شَكْوَىٰ، يَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ، يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يَا عَظِيمَ الْمَنِّ، يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِهَا؛
يا من أظهر الجميل، وستر القبيح، يا من لم يؤاخذ بالجريرة، ولم يهتك الستر، يا عظيم العفو، يا حسن التجاوز، يا واسع المغفرة، يا باسط اليدين بالرحمة، يا صاحب كل نجوى، ومنتهى كل شكوى، يا مقيل العثرات، يا كريم الصفح، يا عظيم المن، يا مبتدئا بالنعم قبل استحقاقها؛
ای آن‌که زیبایی را آشکار سازی و زشتی را بپوشانی، ای آن‌که بندگان را بر خطایشان سرزنش نکنی و پرده حرمتشان را ندری، ای بزرگ در بخشش و نیکو درگذشت، ای که آمرزشت فراگیر و دستانت به مهر گشاده است، ای شنوای هر راز و سرانجام هر دادخواهی، ای که از لغزش‌ها درگذری، ای بزرگوار در چشم‌پوشی و گذشت، ای بزرگ بخشایشگر، ای آغازگر نعمت‌ها پیش از شایستگی بندگان؛
يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ، «ده مرتبه»
يا رباه يا رباه يا رباه، «ده مرتبه»
اى پروردگار
يا اللّهُ يا اللّهُ يا اللّهُ «ده مرتبه»
يا اللّه يا اللّه يا اللّه «ده مرتبه»
اى خدا
يا سيداهُ يا سيداهُ «ده مرتبه»
يا سيداه يا سيداه «ده مرتبه»
اى سرور
يا مولاياهُ، يا مولاياهُ «ده مرتبه»
يا مولاياه، يا مولاياه «ده مرتبه»
اى مولا
يَا رَجَاءاهُ «ده مرتبه»
يا رجاءاه «ده مرتبه»
اى امید
يَا غِيَاثَاهُ «ده مرتبه»
يا غياثاه «ده مرتبه»
اى پناه
يَا غَايَةَ رَغْبَتَاهُ «ده مرتبه»
يا غاية رغبتاه «ده مرتبه»
اى نهایت رغبت
يَا رَحْمٰنُ «ده مرتبه»
يا رحمن «ده مرتبه»
اى بخشاینده
يَا رَحِيمُ «ده مرتبه»
يا رحيم «ده مرتبه»
اى مهربان
يَا مُعْطِىَ الْخَيْرَاتِ «ده مرتبه»
يا معطى الخيرات «ده مرتبه»
اى عطابخش
صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ كَثِيراً طَيِّباً كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ عَلىٰ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ«ده مرتبه»
صل على محمد وآل محمد كثيرا طيبا كأفضل ما صليت على أحد من خلقك«ده مرتبه»
درود فراوان و پاکیزه بر محمّد و خاندان محمّد فرست، همچون بهترین درودها که بر بنده اى از بندگان خود فرستى
و حاجت خود را بطلب.
نویسنده گوید: درباره‌ی روزه‌ی این سه روز و بجا آوردن دو رکعت نماز مستحب به هنگام ظهر روز جمعه، برای برآورده شدن حاجت، روایات بسیاری وارد شده است.
اینجا 
